تأثیر فعالیت هوازی با شدت کم و متوسط بر اشتها، وزن بدن، هزینه انرژی فعالیت و مقدار گرلین آسیل دار پلاسما در زنان غیرفعال نسبتا چاق و لاغر

سابقه و هدف: به منظور مقایسه اثر 8 هفته فعالیت هوازی با شدت کم و متوسط بر اشتها، هزینه انرژی فعالیت، وزن بدن و تغییرات گرلین آسیل دار پلاسما، 16 آزمودنی داوطلب نسبتا چاق (28bmi) به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند: چاق با تمرین سبک (سن: 75/6±75/45 سال، kg/m250/0±21/29bmi=)، چاق با تمرین متوسط (سن: 12/4±12/47 سال، kg/m2 127/0±59/29bmi =)، لاغر با تمرین سبک (سن 65/4±38 سال، kg/m2 53/0±21/21bmi =) و لاغر با تمرین متوسط (سن: 53/2± سال125/38، kg/m2 377/0±49/21bmi=). مواد و روش ها: هر دو گروه چاق و لاغر با تمرین سبک، به مدت 8 هفته (3 جلسه در هفته) 30 دقیقه دویدن با شدت50% و گروه های تمرین متوسط، همان تمرینات را با شدت60% از حداکثر ضربان قلب (mhr) انجام دادند. وزن بدن(در ابتدای جلسه) و مسافت پیموده شده در هر جلسه ثبت شد. در صبح روز اولین جلسه هفته اول، اولین جلسه هفته پنجم و همچنین صبح روز بعد از آخرین جلسه هفته هشتم، پرسشنامهvas برای ارزیابی مقدار اشتها تکمیل شد. بلافاصله خون گیری جهت سنجش گرلین آسیل دار انجام شد. برای تحلیل داده ها از آزمون های anova، اندازه گیری مکرر، تی جفتی و ضریب همبستگی پیرسون، استفاده شد. یافته ها : احساس گرسنگی و مقدار گرلین آسیل دار پلاسما در طول تحقیق در هر چهار گروه افزایش یافت، ولی وزن بدن و احساس سیری کاهش یافت(05/0p<). مقدار تغییرات احساس گرسنگی و سیری در بین گروه ها در بین هفته چهارم تا هشتم، تفاوت معنی داری داشت(05/0p<). مسافت پیموده شده هر گروه در بین هفته چهارم تا هشتم، بیش از چهار هفته اول تمرین بود(05/0p<). در هر دو 4 هفته اول و 4 هفته دوم تمرین، مسافت طی شده در گروه های لاغر، تفاوت معنی داری با گروه های چاق داشت(05/0p<). در بین هفته چهارم تا هشتم، هزینه انرژی فعالیت هر دو گروه لاغر، بیش از گروه های چاق بود(05/0p<). تنها در گروه لاغر با تمرین سبک، بین تغییرات وزن با تغییرات گرسنگی در فاصله بین قبل از تمرین تا هفته هشتم و همچنین بین هزینه انرژی فعالیت هوازی با تغییرات گرلین آسیل دار در فاصله بین هفته چهارم تا هشتم، همبستگی معنی داری مشاهده شد(05/0p<). به علاوه، تنها در گروه لاغر با تمرین متوسط، بین مسافت طی شده و تغییرات گرلین آسیل دار در فاصله بین هفته چهارم و هشتم، همبستگی معنی داری وجود داشت(05/0p<). نتیجه گیری: به طور کلی، تصور نمی شود که فقط شدت تمرین هوازی یا چاقی/ لاغری زنان، بر نوسان اشتها تأثیرگذار باشد. به دلیل هزینه انرژی بیشتر تمرینات با شدت متوسط، شاید این تمرینات برای کاهش وزن ترجیح داده شوند. با توجه به کمترین افزایش احساس گرسنگی در گروه لاغر با تمرین سبک، ممکن است در برنامه های افزایش وزن، تمرین با شدت متوسط، فواید بیشتری داشته باشد. با این حال، به دلیل عدم اندازه گیری مقدار واقعی دریافت انرژی و کمبود شواهد مشابه، نیاز به انجام تحقیقات طولی در این زمینه همچنان باقی است. واژگان کلیدی: شدت تمرین، اشتها، زنان چاق، زنان لاغر